Unimog blog 1 - september 2017

 Aangezien ik nog wel eens een vraagje krijg over het schroot dat mijn werkplek vervuilt, leek het mij een goed idee om hier eens wat van op te schrijven in een blog met de natuurlijk wat smeuige foto’s daarbij. Ik ben de laatste tijd flink bezig geweest dus het begint al ergens op te lijken, maar ik begin toch maar bij het begin. 
 

In mijn jongere jaren heb ik al eens met plezier een Unimog opgeknapt. Dat plezier is mij altijd bijgebleven, dus heb ik besloten om nog maar eens zo’n apparaat aan te schaffen. Liefst helemaal compleet met hef en aftakassen, grote bak enz. 
 

Nu lijkt dat plan ten dele geluk. Er is een slachtoffer gevonden. Oké, hij is al geslacht, maar met wat goodwill, een lasapparaat en een hamer schijn je er een Unimog 406  met linnen kapje uitvoering van te kunnen maken. Aangezien liefde blind maakt heb ik het kadaver maar aangeschaft en hulptroepen ingeschakeld om de delen te transporteren. Na het een en ander uitgezocht te hebben is er een aanvang gemaakt met de wederopbouw en ja als je alle spullen op een hoop gooit oogt het net of  het onlangs is platgebombardeerd. 

Als eerste is er een aanvang gemaakt met ‘der getriebe’. Ik heb het boeltje schoongemaakt, tandjes gepoetst en lagertjes bestelt. Ik ben af en toe in tranen geschoten, omdat de helft van de zooi niet paste of zoek was, maar na wat zweet en angstdruppels is de bak is bijna weer compleet. En waarempel; het wil nog schakelen ook! Ik zit nog te wachten op een schakelbus hoog laag met het vorkje, maar heb er het volste vertrouwen in dat dat eerdaags geleverd wordt. 

Toen maar eens verder gegaan met de assen het een en ander gesloopt. Dat is niet zo moeilijk. Natuurlijk is één en ander naar de gallemiezen. De steunlager van de aandrijfas in de vooras heeft het niet overleefd, dus hup, aan de reparatie. Trompet as op de Pedersen draaibank geknoopt, beitel eopr en graven maar. Lagertje gedraaid in overmaat en de zooi in elkaar gemeubeld.  De achteras was gelukkig in een wat betere conditie. Hier en daar een lagertje vervangen met een paar keringen en klaar was Marco. De groothoekkoppeling van de vooras is nog in ontwikkeling helaas. Welke, aangezien deze nog wel zwaar belast moet worden, een beetje zwaarder uitgevoerd moet worden. 

Ondertussen ben ik ook maar eens met het frame aan de slag gegaan en het rommeltje eens in de primer gezet. Met de assen ziet het er nu al een stuk beter uit. Het frame is ondertussen naar de werkplaats verhuisd en ik heb het één en ander eraan geknutseld. Nieuwe remleidingen op de assen gezet, nieuwe stabilisatie stangen gemaakt enz. 

Langzaam vordert het project zo verder. Ik pak component voor component aan, zoals het stuurhuis en de oliepompen. Deze meubel ik uit elkaar, worden schoongemaakt en opgepoetst,  de afdichtingen worden vervangen. Verder controleer ik of alles voldoet aan de gestelde eisen en de hele rotzooi wordt weer gemonteerd. Om te voorkomen dat de hele meuk weer uit elkaar valt, worden de boutjes en moertjes precies op het voorgeschreven moment vastgezet. 

Nu is er de grote dag aangekomen dat het motortje aan de beurt is voor de grote poetsbeurt. De koppeling en het vliegwiel zijn gemaakt, de drukvlakken zijn opnieuw gevlakt, de verendrukgroep in wat hippe verf geknald. Ik zal alles demonteren en eens lekker in bad stoppen… 

Unimog blog 2 - april 2018

De Brommert 

Zo. Het kloppende hart van het Unimog monster is op de operatie tafel gelegd om te worden ontleedt en een grondige poetsbeurt te ondergaan. Nadat de ingewanden waren verwijderd bleek de schade nog wel mee te vallen. Hier en daar wat roest en een zere zuiger en wat kleppen die de strijd niet meer aan konden. 

Na links en rechts eens wat interessants te hebben gemeten is er geconcludeerd dat het gedrocht nog wel gehoond kan worden. Daar heb ik me compleet op uitgeleefd. Na enig flink naborstelen ben ik tot een tevreden resultaat gekomen. Uit de donor motor heb ik nog een potje gevist en de boel hier en daar gepolijst. Ook de krukas is flink gepolijst en nog een keer goed uitgewassen. Daarna  het één en ander  weer samen geknutseld en daar had ik weer een brommert (op de pomp na). 

Over de pomp had ik nog andere ideeën, want ja, de Unimog blaft er 84 pk uit in standaard vorm en 260 nm aan koppel. Dat is dus de 902 uitvoering. Nu schijnt het dat Unimog een chronisch gebrek aan pk's heeft en daar waren ze zelf ook achter gekomen, dus is er de 907 in het leven geroepen. Natuurlijk met saugmotor, want de turbo kun je nergens kwijt. Ja, misschien op het dak, maar das ook geen succes. Enfin, de belofte van herr Benz van 125 ps bij toeren van 2800 en koppel van 348 nm, dáár gaan we voor. Dus de pomp moest uit elkaar en andere elementen zijn erin gezet. Want er moet knap sap in het gedrocht en het moet roken (zo zwart als de pietjes van sinterklaas). Zo gezegd zo gedaan. De menger heb ik wat hoger gezet, las op de kaart p graad korter en belast toeren wat hoger. Met een beetje geluk komen we nu boven de 125 pk uit dat de fabriek opgeeft. 

Afijn,  de spritzversteller op scherp gezet, pomp eraan geknoopt, der anlasser montiert en starten dat gedrocht! Kijken hoe het loopt… als een aangeschoten stuk of als een jagende messerschmitt?!? Het orgel werd gestart en verrek, hij start bij de eerste poging! (Oké, ik heb er bier in gegooid, blijft  wel Duits hè). De eerste stapjes klinken in ieder geval niet verkeerd. Het roken ontbreekt nog, maar wat niet is kan nog komen… Uiteraard waren er hier en daar nog wat kleine aanpassingen nodig, want ook Marco maakt ook weleens een foutje, maar alles bij elkaar is het toch goed genoeg om over te gaan op het verven en terug in het frame te meppen. 

Nu ging dat verven niet helemaal zoals gewild, want de kleur bleek nogal mintgroen (ook wel bekend als zeeziek groen). Tja, dat dus kan nie, das niet goe… dus nog maar een paar blik verf aangerukt en… jawel! Daar is hij dan; legergroen zoals het heurt (nou ja, bij benadering dan). 
 
 De hele rommel in het frame geknutseld en de assen aangekoppeld. Dat is dus niet het makkelijkste werk, maar goed, de stuwbuizen hebben een paar honderdste mm speling. Tot slot het één en ander er aan geknoopt zoals slangetjes en verder de radiateur erin gezet. Nu begint het ergens op te lijken. Binnenkort ga ik weer op jacht naar wat spullen voor de voor as en het leiding werk en dan hoop ik eerdaags het frame op de wielen te zetten en dan gaan we verder met de negerhut van oom Unimog waar de ijzerratten in feestgevierd hebben.  Als  het zover is dan meld ik mij weer met het nodige leed vermaak.

Unimog blog 3 - zomer 2019

Beste lezers,

Het is al weer enige tijd geleden dat ik een stukje heb geschreven. Hoe komt dat? Nou, Marco is druk, heel druk... 't houdt maar niet op. Dus is er ook even weinig tijd voor Unimog. Maar ik rij, de cabine zit er op, stuur kan draaien en de meeste olie blijft er in, dus wat wil je nog meer? Was effe spannend met de start, want het motortje stond al weer een jaartje stil en is ook de jongste niet meer. De reumatiek kan zo toe slaan. Maar na drie keer starten en wat rook loopt het orgel. Effe iets aangekeken of er niet meteen wat in elkaar stortte, maar dat viel gelukkig mee. Ik had eigenlijk verwacht dat ik tot aan de knieën in de olie stond, maar nee dat is mij bespaard gebleven. Hier en daar wel een drup maar dat mag de pret niet drukken.
 
 Toen maar eens in de cabine geklommen en op t kistje gaan zitten, koppeling ingetrapt, eens flink aan die pook trekken en ja daar gingen we! Het ding reed direct, maar eens opgeschakeld en dat ging ook bijzonder goed. En dan het stoppen... en dat ging ook fantastisch. Ik heb het complete leidingwerk van het remsysteem vervangen en bij de eerste keren onderdruk gaf dat best nog wel hier en daar een drupje. Liever gezegd was het best wel lastig om dat goed dicht te krijgen. Uiteindelijk is het dik voor elkaar. Nog wel een keer de trommels uitdraaien voor de mooiigheid.
  

Nou ja en dan kun je er een rondje mee rijden. En ja das' leuk, maar ja het ding is dan nog niet af... Daarom maar eens wat verder gegaan met de hydrauliek voor de hef en kipper. Heel wat leidingen gemaakt en ventiel geplaatst met terugslagklep. Want ik wil het een en ander zo kunnen bedienen zonder dat ik kraantjes om moet zetten of dat soort geneuzel. Na wat denkwerk heb ik dat ook voor elkaar gekregen. Hef gaat mooi op en neer zakt ook niet i.v.m. plaatsing blokkeerventiel. Kiepcilinder gaat op en neer en stuur ik de stroom tegengekeerd dan heb ik twee keer dubbel werkend ventieltje met snelkoppelingen.
  

Gooeeedddd, de volgende uitdaging wordt de bedrading en ander geneuzel, maar daar schrijf ik t.z.t. wel weer wat over!